UGANDA 2008
Roel en Coline in Uganda.
Tijdens onze reis naar Uganda in April van dit jaar hebben we diverse scholen bezocht en daar ook schoenendozen uitgedeeld. Zo ook bij de Faith Homes Primary School in Kapchorwa. Als dank kregen we van directeur Francis Chepkwurui, nevenstaande bedankbrief uitgereikt.
Na afloop van de schoenendoosuitdeling bij de Shalom Nursery and Primary School (Rise and Shine) in Sorotti kregen we als dank, ook namens Pastor Joshua, bijgaande bedankbrief.
Onder begeleiding van Pastor Paul, zijn we met een boot het Victoriameer opgegaan met als doel het kleine eiland Lingira te bezoeken. Dit eiland, waar een paar honderd mensen wonen, behoort tot de Buvuma eilanden. De kinderen waren dolenthousiast toen ze ons zagen met al die mooi versierde- en gevulde schoenendozen. Daar was het echt een feest om te geven. Hier naast ziet u een plattegrond van de eilandengroep.
Uit het dagboek van Marieke Stolk.
Marieke is een van onze reisgenoten geweest tijdens deze Travel naar Uganda. Zij neemt u mee op reis aan de hand van een samenvatting uit haar dagboek.
In Oeganda … kwam een wens uit! In de Oikos van maart schreef ik dat ik in april met Samaritan’s Purse naar Oeganda zou gaan om waterfilters te plaatsen en schoenendozen van Actiekids uit te delen. Inmiddels ben ik weer terug en wil ik jullie in dit stukje wat indrukken van deze reis vertellen. Inderdaad, indrukken, want wat was deze reis indrukwekkend!. Eerst even algemeen over de reis. Ik maakte deze reis met een groep van 15 deelnemers, waarvan ik niemand vooraf kende. Wel een beetje spannend, maar het was gezellig met z’n allen. Er was een gezin bij met drie kinderen, waarvan de jongste 10 jaar was. De oudste reisgenoot was 70. een grote variatie in leeftijden dus, maar dat was geen probleem. (in Oeganda praat overigens niemand over problemen maar over uitdagingen. Een goede insteek!)
Om te beginnen hebben we in West-Oeganda twee dagen onze handen uit de mouwen gestoken bij het waterfilterproject. Twee aan twee werden we gekoppeld aan een Oegandees voor wie het waterfilter gemaakt werd. Zo krijgt de ontvanger verantwoordelijkheidsgevoel voor zijn waterfilter.
In twee dagen maakten we alle stappen van het maken tot het plaatsen van een waterfilter mee. De waterfilters die we de eerste dag in de mallen gegoten hadden konden de tweede dag ontmanteld worden. Dat was wel even spannend maar we bleken ons werk goed te hebben gedaan en alle filters waren goed gelukt. De nog vochtige filters moesten nog een week drogen voor ze geplaatst konden worden. Om de volgende stap te zien gingen we naar een huisje waar een nog lege filter stond die een paar weken geleden was gemaakt. Nadat het filter gevuld was met stenen en zand, kon hij gebruikt worden. De waterfilters zijn een onderdeel van een heel hygiëne -project om de mensen te leren hoe ze door betere hygiëne gezonder kunnen leven. We kregen een rondleiding door het dorp om de ontwikkelingen van het hele project te zien.
De mensen in dit dorp zijn iedere dag met dit project bezig. Zo worden er dagelijks 4 waterfilters gemaakt. Die waterfilters zijn echt overal in Oeganda heel hard nodig! Vervolgens reisden we helemaal naar Oost –Oeganda.
Daar deelden we in totaal in 1 kerk, 1 vluchtelingenkamp, 1 nieuw dorp (straks meer hierover) en op 6 scholen schoenendozen vol spullen namens Actiekids uit aan de kinderen. Op de eerste school gingen de kinderen helemaal uit hun dak toen ze zagen wat er allemaal in de dozen zat. Het was één groot feest! Helaas ging het niet overal zo. Natuurlijk waren alle kinderen blij met dit grote cadeau. Maar enthousiast alles in de doos bekijken gebeurde maar zelden, bang als ze waren dat er spullen gestolen zouden worden. Deze angst bleek helaas terecht. Soms zagen we kinderen die niet op school zaten tussen het prikkeldraad door komen en bij de enkeling die wel de doos opende spullen bekijken en meenemen! De meesten hielden dus hun doos stevig dicht en bekeken hem pas in een rustig veilig hoekje.
De muziekinstrumentjes, auto’s, kralen, bellenblaas, T-shirts en drinkmokken waren, naast schriften en pennen een groot plezier voor de kinderen. Vaak is het krijgen van schoolspullen een stimulans om naar school te (blijven) gaan. Heel belangrijk dus!
Net als andere jaren heb ik zelf in november jl. ook een aantal schoenendozen voor deze actie gevuld en ingeleverd bij een inzamelpunt van Samaritan’s Purse/Actiekids. Heel bijzonder was dat ik één van deze schoenendozen terugzag in Oeganda en zelf heb kunnen geven aan een Oegandees kind!
Echt een wonder tussen die duizenden dozen die we uitdeelden! We bezochten ook vluchtelingenkampen. Deze mensen zijn gevlucht voor rebellen en voor gewelddadige Oegandese stammen. Ook gingen we naar een nieuw dorp waar mensen woonden die ooit gevlucht waren en nu terugkeerden naar hun eigen streek. Hier hadden de mensen nog minder dan elders …
Wat vaak opviel is dat veel kinderen niet meer echt lachen. Wat heb je dan al meegemaakt vraag ik me dan af… Al met al veel indrukken dus, die na thuiskomst verwerkt moesten worden.
In m’n hoofd zie ik nog een jongen van ± 14 jaar op straat tussen de kippen zoeken naar iets eetbaars, terwijl ik hier mensen hun lunch in de vuilnisbak zie gooien omdat ze geen zin hebben in een boterham met kaas… Ik denk aan drinkflessen gevuld met bruin rivierwater terwijl ik kraanwater bij mijn plantjes giet… Ik denk aan kinderen in T-shirts met gaten en zie mijn eigen kledingkast… Ik denk aan de 86 kinderen in een opvanghuis dat we bezochten, vaak als vuil langs de straat gevonden, terwijl de kinderen hier vanaf dag één overladen worden met spullen en gelukkig ook met liefde… Ja, de reis was indrukwekkend, goed en fijn om meegemaakt te hebben.
Mijn wens om dit te kunnen doen is uitgekomen!
Marieke Stolk.
Ria Reijnen brengt vreugde en filters in Afrika.
Ria kennen we al een aantal jaren als iemand die ons vrijwilligerswerk van harte ondersteunt.
Gelukkig ging ze dit jaar met ons mee op reis naar Uganda. Na terugkomst in Nederland wilde ze nog meer bekendheid geven aan het Waterfilterproject in Uganda en de schoenendoosactie ActieKids.
Haar interview met De Gelderlander, werd op 14 mei 2008 geplaatst in de editie Maas & Waal:
Ria brengt vreugde en filters in Afrika
Kinderen in Uganda krijgen een schoenendoos van de Stichting Samaritan's Purse en schrijven hun naam op voor Ria Reijnen.
Puiflijkse ging naar Oeganda voor praktische hulp.
Door Bas van der Hoeven
Puiflijk- “Ik was amper twintig jaar en wist al wat ik wilde: naar Afrika om waterputten te slaan.”
Ria Reijnen (1946) uit Puiflijk is inmiddels ouder en wijzer, maar haar jeugdideaal is gebleven.
Ze is twee weken in Afrika geweest, in Oeganda om precies te zijn. Niet om waterputten te slaan, maar om biologische waterfilters te maken en in woonhuizen te plaatsen.
Vanwaar die betrokkenheid bij de Derde Wereld? Haar man Herman Reijnen geeft het antwoord: “Ik heb Ria omgeturnd, anders was ze non geworden. In de missie.” Ria lacht. “Ik ben geboren in Woezik en op mijn twintigste was ik nooit verder dan de Leigraaf geweest. Ik was misschien naïef, ik heb altijd grote betrokkenheid gevoeld met mensen die het minder goed hebben dan wij. Als ik ooit de Staatsloterij win, ga ik een project beginnen in Afrika, heb ik altijd geroepen.”
Toch raakte ze uiteindelijk nog min of meer toevallig betrokken bij het waterfilterproject. “Herman en ik slaan hier al jaren spullen op voor de rommelmarkt van muziekvereniging Kunst.
Na Arbeid, nu Arezzo. Wat niet verkocht werd, gaven we aan ideële stichtingen. Zo kwam ik in contact met Roel en Coline van Es uit Nijmegen.” De familie Van Es vult schoenendozen met gebruiksartikelen en speelgoed voor kinderen in de Derde Wereld. Voor hulporganisatie Samaritan’s Purse ging het echtpaar enkele weken geleden (voor eigen rekening) naar Oeganda om scholen te bezoeken waaraan drie jaar geleden leermateriaal is geschonken.
Ook werden nieuwe schoenendozen uitgedeeld en waterfilters gemaakt.
Deze biofilters worden ter plaatse gemaakt van inheems materiaal. Dit jaar ging Ria voor het eerst met ze mee. Ria: “We hadden vier gietmallen bij ons. We wassen ter plaatse zand en met cement maken we een mengsel waarmee we de mallen vullen.” De volgende dag wordt de mal geopend en komt een rechthoekige cementen koker tevoorschijn. Daar gaat filtermateriaal in, zoals zand en grind.
“De mensen gieten het uit poelen of rivieren geschepte water in de filter en via een buis stroomt na enige tijd gezuiverd drinkwater naar buiten.” Het mooie van dit project is dat de Afrikanen de filters na een korte cursus zelf kunnen maken, vullen en bijhouden, Het gezuiverde water is vrij van ziektekiemen en draagt daardoor flink bij aan de gezondheid van de gebruikers.
Ria: “Het waren vermoeiende en enerverende weken. Maar ook heel erg nuttig".
Mij is vooral opgevallen dat deze kleinschalige projecten veel nut hebben.Scholen die leermiddelen gekregen hebben, zijn daar zuinig op en gebruiken ze intensief. Kinderen koesteren de spullen uit hun schoenendoos. Het zijn vaak de enige persoonlijke bezittingen. Toch zijn die kinderen meestal vrolijk. We hebben Nederlandse liedjes gezongen als hoeperderpoep zat op de stoep, dat vonden ze prachtig.” Het liefst zou Ria Reijnen op scholen in Maas en Waal vertellen over haar ervaringen. “Ik hoop dat steeds meer kinderen een project maken over Afrika. Dat ze beseffen hoe hun leeftijdgenootjes daar moeten leven. Zo’n schoenendoosproject is daar heel geschikt voor.”De Puiflijkse heeft gemerkt dat kleine dingen wel degelijk verschil maken.
"Je maakt de mensen bewust van zaken als schoon drinkwater, maar ze moeten het uiteindelijk zelf doen. Dat filterproject moet zich als een olievlek over Oeganda en liefst heel Afrika verspreiden.”