Een Pelgrimstocht is “Lopend stilstaan bij de essentie van het leven.”

Hoe is het begonnen.

In De Gelderlander van 4 december 2003 stond een foto met de tekst: “Gevulde dozen voor kinderen in nood.”

Foto: De Gelderlander.

Ruim 200.000 verrassingsdozen gaan naar kansarme kinderen in buitenlandse vluchtelingenkampen en sloppenwijken.
Nijmeegse vrijwilligers van de Schoenendoosactie controleren kleurrijke dozen op oorlogsspeelgoed of eten. Verderop in het artikel stond een oproep met de vraag of vrijwilligers zich wilden aanmelden om te helpen bij het controleren van de vele ingeleverde dozen.

Enkele weken eerder had ik een artikel gelezen over een pelgrimstocht naar Kevelaar. Zo’n lange wandeltocht is toch ook heel bijzonder. Ik zat te denken of ik ooit aan zo’n tocht zou gaan deelnemen. Met eigen woorden vertaalde ik het als volgt: Een Pelgrimstocht is “Lopend stilstaan bij de essentie van het leven." Die gedachte kwam bij me op omdat ik in 2001 een burnout had en na ruim een jaar weer met beide benen in het leven stond.
Mijn knieën zouden zo’n lange voettocht echter niet aankunnen. Toen kwam de volgende gedachte: “Als lopen niet meer gaat, dan maar stilstaand aan de lopende band voor de schoenendoosactie.” Mijn besluit stond vast, ik ga helpen om kansarme kinderen blij te maken! Uiteindelijk zou je willen dat alle kinderen gelukkig zijn. Voeding, kleding en onderdak, dat zijn toch de eerste levensbehoeften van ons allemaal. Daarnaast moeten kinderen kunnen leren en spelen. En soms moeten ze zich ook als een clown kunnen gedragen.

Foto: De Gelderlander

Toen ik mijn vrouw (Coline) vertelde van mijn besluit, heeft ze het krantenartikel ook gelezen. Het duurde niet lang voordat ze zei: “als jij gaat helpen, dan ga ik ook mee!”
Zo had de St. Samaritan’s Purse Nederland er in één keer twee vrijwilligers bij.

Ons vrijwilligerswerk bleef niet alleen beperkt tot de lopende band.
Ook thuis gingen we er mee aan de slag.

Deze kinderen zijn niet verkleed:
ze hebben niet beter.

Uiteindelijk zou je willen dat alle kinderen gelukkig zijn...

Op deze foto staan onze eigen kinderen:
Marga(1981) en Johan (1984)

Soms moeten ze zich ook als clown kunnen gedragen.

Op elke pagina prijkt bovenaan het woord minakupenda. Dat staat er niet zo maar natuurlijk.
Minakupenda betekent: “ik hou van jou”, in het Swahili. Swahili is een taal die veel gebruikt wordt in Afrikaanse landen. Zo ook in Uganda.
In 2005, tijdens de reis die Roel maakte door Uganda, vroeg een medewerker van het waterfilterproject hoe je “I love you” in het Nederlands uitspreekt. Dat was niet zo moeilijk natuurlijk. Op de vraag hoe je “ik hou van jou”, in het Swahili uitspreekt, werd het wat lastiger.

Minakupenda spreek je uit als: “Minakoependa”. Net zoals je Uganda uitspreekt als Oeganda.

Ofschoon wij al ons vrijwilligerswerk verrichten ten dienste van de Stichting Samaritan’s Purse Nederland, kregen we wel steeds meer behoefte aan een stukje eigen identiteit. Wij doen ons vrijwilligerswerk niet uit christelijke overtuiging, maar uit naastenliefde.

En daar draait het voor ons allemaal om. Een eigen website stond al heel lang op ons verlanglijstje. Een collega van Roel heeft zich aangemeld als webmaster en het resultaat mag er zijn. Na maanden van intensieve samenwerking is de site geworden zoals die nu is. We zijn ontzettend blij dat hij dit voor ons doet, want zelf verstaan we deze kunst niet. Petje af! Een eigen website moet ook een eigen naam hebben vinden wij, en wat is er dan mooier dan Minakupenda. Het zou ook best mogelijk kunnen zijn dat wij binnen enkele jaren een eigen stichting gaan oprichten. Niet omdat wij de intentie hebben om voor ons zelf te beginnen, maar puur om het feit dat je het vrijwilligerswerk en privé, dan makkelijker kunt scheiden. En als het zo ver komt, dan is de naam van de stichting ook al niet moeilijk meer om te raden: “ St. Minakupenda”.


 We hebben de website het predicaat “safe for kids” gegeven, zodat ouders, verzorgers of begeleiders, met een gerust hart, kinderen van deze site kunnen laten genieten.

Het is een kindvriendelijke site, er zijn zo min mogelijk moeilijke- en buitenlandse woorden gebruikt. Wel zijn we ons er van bewust dat sommige foto’s voor een aantal kinderen toch aangrijpend kunnen zijn. U kunt zelf het beste beoordelen of de kleine lezertjes zelfstandig of met uw hulp de site mogen bezoeken.

U kunt er op vertrouwen dat wij geen overheadkosten kennen en alles dat wij ontvangen, voor de volle 100% besteden en/of doorgeven aan de St. Samaritan’s Purse! Het bekende “strijkstokverhaal” is op ons dus niet van toepassing en daar willen we ook niet aan meedoen.

Naast een eigen naam voor de website zijn we ook op zoek gegaan naar een bijpassend logo.

We hebben dat gevonden in een Terrazzo beeldje zoals hiernaast is te zien. Het beeldje staat in onze tuin en straalt voor ons; liefde, zorgzaamheid en samen delen uit. Precies datgene ondervinden wij ook in ons vrijwilligerswerk en proberen dat door te geven aan anderen, ongeacht kleur, ras, geloof etc.

Ook vanaf deze plaats willen wij de directie van de St. Samaritan’s Purse danken voor de ruimte die zij ons geeft, om ons vrijwilligerswerk vorm en gestalte te geven.

Wij wensen u veel lees- en kijkplezier op onze site.